ویروس های پاراآنفلوآنزا
تاریخ: 2 سال قبل
نویسنده: امیرآباد
ویروس های پاراآنفلوآنزا
تظاهرات
بالینی
ویروس
های پاراآنفلوانزا باعث عفونت های خفیف یا شدید دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی، به
ویژه در کودکان می شود.
طبقه
بندی و انواع آنتی ژنیک
ویروس
های پاراآنفلوانزای انسانی به انواع 1، 2، 3 و 4 تقسیم می شوند. نوع 4 از زیرگروه های A
و B تشکیل
شده است.
بیماری زایی
انتقال
از طریق قطرات یا تماس مستقیم است. ویروس
به صورت موضعی در سلول های اپیتلیال مژک دار مخاط تنفسی منتشر می شود.
دفاع
میزبان
دفاع
غیراختصاصی، از جمله اینترفرون، با ظهور آنتی بادی های ترشحی و هومورال و پاسخ های
ایمنی سلولی همراه است.
اپیدمیولوژی
بیماری
های ویروس پاراآنفلوانزا در سراسر جهان رخ می دهد. آنها معمولا بومی هستند اما گاهی اوقات همه گیر
هستند. عفونت های اولیه در کودکان خردسال
رخ می دهد. عفونت مجدد شایع است اما منجر
به بیماری خفیف تری می شود.
تشخیص
علائم بالینی غیر اختصاصی
است. تشخیص آزمایشگاهی با با تشخیص RNA با واکنش زنجیره ای پلیمراز (Rt-PCR) شناسایی آنتی ژن ویروسی، با جداسازی ویروس، با تشخیص افزایش تیتر
آنتی بادی یا افزایش آنتی بادی های IgG- و IgA- (IgM-) در یک سرم انجام می شود.
پیشگیری
هیچ
واکسنی در دسترس نیست
کامنت بزارید
کامنت ها