اوریون یک عفونت تب دار سیستمیک
تاریخ: 2 سال قبل
نویسنده: امیرآباد
ویروس اوریون
تظاهرات
بالینی
اوریون
یک عفونت تب دار سیستمیک در کودکان و بزرگسالان جوان است. تورم غدد بزاقی، به ویژه غدد بناگوشی، مشخصه
است. مننژیت شایع است. و پانکراتیت، آنسفالیت و کاهش شنوایی ممکن است
رخ دهد. در بزرگسالان جوان، اورکیت یا
اوفوریت غیر معمول نیست.
طبقه بندی و نوع آنتی ژنیک
سروتیپ
منفرد ویروس اوریون آنتی ژن های مشترک با ویروس های پاراآنفلوآنزا، به ویژه نوع 1
دارد.
پاتوژنز
ویروس در قطرات پخش می شود. عفونت اولیه شامل ویرمی و درگیری بافت غده ای و
عصبی است که منجر به التهاب و مرگ سلولی می شود.
دفاع میزبان
اینترفرون
و سایر دفاع های اولیه توسط پاسخ های ایمنی سلولی و هومورال خاصی دنبال می شوند که
ایمنی مادام العمر را ایجاد می کنند.
اپیدمیولوژی
اوریون
در سراسر جهان یافت می شود. بدون
واکسیناسیون گسترده در شهرهایی با تغییرات اپیدمی در فواصل 2 تا 3 ساله بومی
است. در مناطق روستایی متناوب است و هر 5
تا 7 سال یکبار در آنجا ظاهر می شود و ممکن است به ابعاد همه گیر برسد. در آب و هوای معتدل، بروز از ژانویه تا می به
اوج خود می رسد.
تشخیص
در
موارد معمولی، تصویر بالینی تشخیصی است.
موارد غیر معمول با جداسازی ویروس در کشت سلولی یا با شناسایی آنتی ژن یا RNA ویروسی و به آسانی با شناسایی IgM اختصاصی در اولین نمونه سرم بلافاصله پس
از شروع علائم یا با افزایش آنتی بادی های
IgG تشخیص داده می شود.
پیشگیری
واکسیناسیون
با واکسن زنده ضعیف شده ویروس اوریون ایمنی طولانی مدت ایجاد می کند، اما ممکن است
عفونت مجدد رخ دهد.
کامنت بزارید
کامنت ها